Kurumsal hayatta performans yönetimi, eğitim ve gelişim ve işe alım sistemlerinde yer alan gelişim alanı belirleme eğiliminin farkındasınızdır. Gelişim alanlarına odaklanmaya karşı çıkan pek çok yazı ve görüş bulabilirsiniz. Bunların çoğu da tavşan-kuş hikayesine dayanır:

Tavşan, kuş, balık, sincap, ördek ve öteki hayvanlar bir okul kurmaya karar verirler. Her biri, bir öğretim programı hazırlamaya başlar. Kuş uçmanın, balık yüzmenin, sincap ağaca tırmanmanın ve öteki hayvanlarda kendi özelliklerinin öğretim programına alınmasını diretirler. Böylece, öğretim programına hayvanların tamamının istedikleri dersler konur. Hayvanların tamamını bütün dersleri mecburen almak zorunda bırakırlar. Tavşan, koşma dersinde en başarılı hayvandır, hiçbiri onun gibi koşamaz. Ama öteki hayvanlar, tavşanın uçmayı öğrenmesinin iyi bir zekâ ve duygu eğitimi olacağı konusunda diretirler. Böylece tavşan uçma dersine katılmak zorunda kalır. “Haydi uç bakalım tavşan” denir. Zavallı küçük tavşan havaya sıçrar, yere düşer bir bacağı kırılır, kafatası çatlar. Beyni zedelendiği için, daha sonra iyi koşamaz bile artık.

İnsanların güçlü yönlerine odaklandıklarında daha başarılı olacakları ve güçlü yönlerini kullanabildikleri işlerde çalıştıklarında daha mutlu olacakları kuşkusuz tartışılmaz bir önerme.

Ancak bu önermeye sarılarak gelişim alanı peşinde koşan insan kaynakları ve işe alım uzmanlarını eleştirenler bir ufak noktayı atlıyorlar:

Tavşan uçamayacağını, kuş koşamayacağını BİLİR. 

Siz hiç uçmaya çalışan bir tavşan gördünüz mü?

Gelişim alanını bilmek, kişinin kendini bilmesidir. Kimse mükemmel olmadığına göre, zayıf yanlarının farkında olmasıdır.
Zayıf yanlarının farkında olması kişinin:

İş seçimlerinde doğru kararlar vermesini sağlar.

Ekip arkadaşlarından nerede yardım istemesi gerektiğini bilmesini sağlar.

Takımlar güçlü ve zayıf yanlarının farkında olan, ve bu durumla barışık olan insanlarla başarıdan başarıya koşarlar. Çünkü bu insanlar, en güçlü oldukları işleri yapar, güçsüz oldukları işleri ise o konuyu kendilerinden daha iyi yapabilecek insanlardan isterler. 

Sinerji budur.

İyi yöneticilik de budur. 

O yüzden gelişim alanınızla yüzleşmekten korkmayın. Bilin, geliştirmek isteyip istememek size kalmış. Enerjinizi güçlü yönünüze harcamak bir seçim. En azından Aşil’in topuğunu bilir, ona göre davranırsınız. Ne zaman yardım isteyeceğinizi bilirsiniz. Neden bazı işlerde diğer işlerde olduğu kadar başarılı olmadığınızı çözer, boşuna kendinizi hırpalamazsınız.

O yüzden iş görüşmelerinde sizden gelişim alanınızı soran işe alımcılara size mülakat üzerine ipuçları veren websitelerinde bol bol akıl verildiği üzere ‘zayıf kılıfı altında güçlü’ yönlerinizi söylemeyin. ‘Biraz daha az mükemmelci olsaydım iyi olacağıdı’ cümlesinin size katmadeğeri sıfırdır, inanın bana. Hiç gelişim alanım yok’un katmadeğeri değil katmagötürüsü vardır o ayrı.

Photocredit: Freedigitalphotos.net, by Sira Anamwong

#mülakattavsiyeleri #işgörüşmesi #mülakat #gelişimalanı #mülakatsorusu #farkındalık