İş değişikliği yapmayı düşünenlerin gözden geçirdiği kriterler önce uzun bir liste oluşturur.

Ücret, yan hak, ünvan, şirket büyüklüğü, gelecek vaadi, lokasyon, çalışma saatleri, eğitim olanakları, arkadaşların olası tepkileri :)…

Sonra doğası gereği bu kadar girdİ ile karar veremediği için insan tek bir kritere bağlayıp kararını verir.

Oysa bence en önemli kriter ‘bu pozisyonda en güçlü yönümü ne kadar kullanacağım?’ olmalı. 

Neden mi?

Hardwiring Happiness kitabının özetinden, Blinkist’ten bu sayfa.

Londra’daki taksicilerin beyinlerinin hippocampus bölgesinin büyüdüğünü gözlemişler. Bu bölge hafızadan sorumlu. Taksiciler günlük hayatlarında hatırlamak için kendilerini çok zorladıkları için beyinlerinin o bölgesi çok gelişmiş!

Yani sizi başkalarından ayıran güçlü yönünüzü kullanamayacağınız o pozisyonu para veya başka bir şey için kabul ederseniz riskinizin büyüklüğünü görebiliyor musunuz?

Güçlü yönünüzü!

Ondan sonra gelsin vasatlık, gelsin mutsuzluk…