Tatildeydim. Ofis yıldızlar kadar uzak gibiydi. Zaten tatilden hemen önce ekip iyice yerine oturmuş, ‘oldu bu iş’ kıvamına gelmiştik. Tatile ilk defa bu kadar huzurlu çıkmış bile olabilirdim.
Ki, bir ‘konuşabilir miyiz?’ mesajı geldi.
Güzel bir teklif almıştı. Ne diyordum?
Ne mi diyordum??
Ama ama… Hani tam işler oturmuştu? Hani artık ‘öğrenme eğrisi’nin son düzlüğüne ulaşmıştık? Hani mis gibi işleri de inisiyatifi de devretmiştim? Hani bugünler gelsin diye aylardır onu yetiştirmiştim?? Hani sene sonunda hedeflerimizi bu kadroyla bile zar zor yetiştiririz diye konuşmuştuk? Hani ekibin bu kadar uyumlu olmasından keyif alıyorduk?
Derin bir nefes aldım. Derin bir nefes yetmemiş, üzerine birkaç bira birkaç deniz gerekmiş olabilir. Sevgili eski yöneticimin benim önüme böyle bir fırsat geldiğinde bana nasıl destek olduğunu düşündüm.
O noktadan sonra yapılacak şeyler berraklaşıverdi. Bu kayıp benim için büyük mutsuzluk olsa da, önemli olan onun için neyin iyi olduğuydu. Teklifin detaylarını ben de öğrendim. Şirketle ilgili ben de bilgi topladım. Kaç sene sırtsırta vermiş çalışmışız, onun iyiliği için olup olmadığını görmek istiyordum. Saatlerce tartıştık. Olabildiğince az mentorluk, olabildiğince çok koçluk yapmaya çalıştım. Bu onun kararı olmalı, ben yönlendirmemeli, sadece kendisi için en iyiyi bulmasına destek olmalıydım. Soruların onu getirdiği nokta gitmek oldu.
İnsanın emek verdiği birinin, hele bir de kafası uyuşuyorsa, iş arkadaşından öte dostu olduysa işten ayrılması elbette çok rahat karşılanacak bir durum değil. Konforumuzu bozan bir değişiklik bu. Ancak yöneticilik aslında emek verdiğin birinin daha iyi bir pozisyona geçmesiyle taçlanan bir pozisyon olarak görülmeli. Ben ‘nasıl gider’ diye öfkelenmek yerine ‘nasıl da bir profesyonel olarak büyüyor’ diye gururlanmayı seçtim.
Bu seçimim acil durum planını aklıselim bir şekilde devreye sokmamı sağladı ve dostluğumuzu da tehlikeye atmamı önledi.
Gitmelere öfkelendiğimiz zaman ne işlerin devrini becerebiliyoruz – kendine öfkelenildiğini bilen biri tüm bilgi birikimini aktarır mı – ne de ofiste huzur bırakıyoruz. Sadece giden değil kalanlar da etkileniyor ve işler yönetilemez hale geliyor. Üstelik, dünya çok küçük ama ofisimizden ibaret değil, nerede ne zaman karşılacağımız belli mi?
Gidişi için planladığımız yemeğin adı bile ‘güle güle’ yemeği değil, ‘yeni işini kutlama’ yemeği.
İşler bir şekilde hallolur, eminim hallolacak. Püf noktası işyerindeki huzurumuzu ne olursa olsun bozmamaktan geçiyor. Bir iş arkadaşınızı kaybetmek kaçınılmaz olduğunda, önemli olan bir arkadaşı kaybetmemek oluyor.
Yazıda planladığımız yemeğe çıktık. Sanırım en eğlendiğimiz yemeklerden biri oldu. 1 ay sonra tekrarlayacağız, yeni işini dinleyeceğiz 🙂
Murat Tercan gidişine 1 gün kala hala bizim hayatımızı kolaylaştırmak için sistem tasarlarken… Seni çok özleyeceğiz dostum…
Catalyst Yazılar 
hayırlısı diyelim
Yine yoğun çalışırken Arzem ile yanıma gelip, bir konuyla ilgili 20 dakika başımın etimi yemiştin. Ne kadar olmaz dediysem o zaman şöyle yapabilir miyiz şeklinde alternatifler sunup, bir türlü odadan gitmemene sinir olmuştum 🙂
Başlangıçta insanların hemen ısınmadığı ama biraz tanıdıktan sonra kolay kolay vazgeçemeyeceği, herkesin hayatında olması gereken dostlardan birisin. Seni tanımış olduğuma çok seviniyorum. Gideceğin yerdeki şartları bildiğimden, sosyal hayatta her zaman görüşebileceğimden, FNSS’ten ayrılıyor olmana çok üzülmedim doğrusu.Bunun yanında Çiğdem için çok üzüldüğümü söylemeden geçemeyeceğim. Biz senin boşluğunu doldurmak için uğraş vereceğiz ama o hep sarı saçlı, beyaz tenli iş arkadaşını arayacaktır.
“Her yerde kendini öne çıkarabilecek, farklı, dürüst, yetenekli bir adam olarak başarı hep seninle birlikte olacaktır. Bu yolda seni engelleyebilmek, atomu parçalamaktan daha zordur diye düşünüyorum. Neyse çok uzatmayayım. Yeni hayatında, yeni işyerinde başarılar diliyorum yeni sol bek Murat :)))))
Çiğdem bir çalışan kaybedip bir dost kazanmışsın gibi görünüyor. Tebrik ederim.
Murat, inşallah senin için hayırlı olur.
Seninle çalışmak güzeldi, tekrar görüşmek üzere.
Murat, 3 yıllık FNSS hayatının özellikle ilk yılında yoğun bir mesaimiz oldu seninle. Problemlere farklı açılardan bakabilmen, sonuç odaklı olman, analitik düşünebilmen ve stresli anlarda dahi espri yeteneğini kaybetmemen bende en fazla iz bırakan özelliklerin.
Yeni işinde herşeyin gönlünce olmanı diliyor ve yolun açık olsun diyorum.
La sarı benim her ortamdan dışlanmama 3 yıl boyunca sebep olmuştun.Senden bugün kurtuluyorum nihayet.(Final maçında oynamama da engel olmuştu) Bugün en mutlu günüm.
Yani bu sarı oğlanı hiç sevemedim.Bana düğün davetiyesini de vermemişti.Mail ortamında bana davetiye gönderiyor.vs.vs.vs. Şaka bir yana sonradan sevmiştim seni. Sıralamada bayağı üst sıralara tırmanırken, şimdi gidiyorsun. Yeni iş hayatında başarılar diliyorum. Umarım ilerde çok daha iyi bir şekilde aramıza dönersin.(Sen tekrar dönmeden ben gitmeyeceğim ona göre)
Toprak’ı gözlerinden öperim. Artık sünnetine çağırırsın kirvesi olurum 🙂
Ben anca yorum yazabiliyorum:)
Sen hem abi, hem arkadaş hem de süper bir ekip arkadaşısın:) Güler yüzün hep içimizi rahatlattığı gibi bize güç de verdi:) sabahları seni gözümün arayacağına eminim ama ne olursa olsun senin için iyi olacağını bildiğim için çok üzülmüyorum.
Yeni işin sana huzur,mutluluk,bereket getirsin inş:)
İçten, cana yakın, zeki, bol inisiyatif kullanan!, yardımsever, şakacı :), kocaman bi gülümsemesi olan arkadaşım. Bu sıfatların herbirinin altı yaşanmışlıklarla dolu…Yeni işinin ilerleyişinde güzel bir adım olacağına inanıyorum. Herkes gibi ofiste ben de özleyeceğim ama nasıl olsa görüşmeye devam edeceğiz. 🙂
Yolun açık olsun.