Geçen hafta can bir arkadaşım ‘mutlaka seyretmelisin’ dedi ve Zoraki Kral (The King’s Speech) filmini seyrettim. Filmi kısaca özetlersek (1)

VI. George, kekemeliğinin üstesinden gelmek için alışılmışın dışında bir konuşma terapisti Lionel Logue’a gider. Birlikte çalışma sürecinde iki adam, arkadaş olurlar ve kardeşinin tahttan çekilmesinden sonra Kral, II. Dünya Savaşı’nın başında radyo yayını yapması konusunda Logue’a bel bağlar.

Film boyunca çocukluğundan beri kekeme olduğu için kral olmayacağından emin olan Bertie’nin kekemeliğini yenme savaşına tanık oluyorsunuz.

Filmin bir sahnesinde Kral (hatırladığım kadarıyla, text olarak bulamadım) diyor ki:

“Bir Kral olarak ülkem için ne yapabilirim ki? Hükümeti mi değiştirebilirim? Savaşı mı engelleyebilirim? Hiçbirini yapamam. Tek yapmak gereken konuşmak, ben konuşunca herşeyin iyi olacağına inanıyorlar ve ben de bir tek onu yapamıyorum!”

Aklıma ‘ama o çok iyi biridir’, ‘ama ona bir iş ver hemen hallediverir’ gibi ‘atama savunmaları’ geldi bir an.

Bir kişiyi bir göreve getirirken o kişinin tüm özelliklerine bakmaya çalışıyoruz, bazen de iyi olan bazı özellikleri, diğer özellikleri üzerinde bir ‘hale etkisi’ yaratıyor ve onları çok önemsemeyebiliyoruz. Oysa her pozisyonun olmazsa olmaz yetkinlik gereksinimleri var, ve bunlar kurumların belirlediği yetkinlik modelindekilerin bazen bir kısmı, bazen modelde es geçilmiş yetkinlikler olabilir. Örneğin insan kaynakları. İnsan ilişkileri iyi olmayan, empati yeteneği gelişmemiş birisi, enn iyi üniversiteden enn yüksek notla mezun olup, diğer adaylarınızdan diğer özellikler ve diğer yetkinlikler açısından üstün olsa ne yazar?

Özü kaçırmamak lazım.

(1) wikipedia’dan

<a